บทที่ 9 “ หมอดู...อลเวง ”
หลังจากที่ทุกคนส่งเจ๊ Cat กลับบ้านไปแล้ว ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาพปกติ
“ เฮ เฮ...พวกเราสนุกกันต่อ” ดนตรีบนเวที เปลี่ยนจังหวะเป็น ช่ะ ช่ะ ช่า ทุกคนต่างก็ออกมาเต้นรำกันด้านหน้าเวที ชุลมุลวุ่นวายไปหมด
“มันส์ อิอิ มีความสุขจริงโว๊ย พวกเรา ฮ่ะ ฮ่ะ” ต่างคนต่างดิ้นกันอย่างสนุกสนาน ทันใดนั้น
“พรึ่บ!” แสงไฟสว่างจ้าอีกครั้ง พร้อมกับดนตรีบนเวทีหยุดกระทันหัน
“โหล เทส โหล โหล โหลเทส” ชายหนุ่มมาดแมน หล่อเหลาเอาการ ชื่อเสียงเรียงใด รอเขาบอกเองก็แล้วกัน อิอิ
“สวัสดีครับ แฟนคลับแกะดำที่รักทุกท่าน ผมชื่อ เด็กบางแสนครับ” ชายหนุ่มทำหน้าซีเรียสอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวต่อไปว่า
“ขอให้ทุกท่านกลับเข้าไปนั่งประจำที่ และขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบน่ะครับ”
“ฮือ ฮา จ๊อกแจ๊ก จอแจ....” บรรดาแฟนคลับต่างก็เริ่มจับกลุ่มคุยกันดังอึงมี่ไปหมด
“แล้วคุณเป็นใครครับ ก็แค่แฟนคลับพี่แกะเหมือนกัน มีสิทธิ์อะไรมาสั่งพวกเรา” มีคนลองดีตะโกนขึ้นไปถาม
“ผมคือสารวัตร....หัวหน้าชุดปฏิบัติการ ตามล่าลัทธิอูดเตา และอูดตัด ที่ลักพาเด็กหนุ่มๆไปเสียพรมจรรย์ เอ๊ย ประตูหลัง แล้วกักขังหน่วงเหนี่ยว บังคับให้เป็นสมาชิกของลัทธิ..และตอนนี้ผมได้รับรายงานมาว่า คุณแกะดำ ก็ถูกลักพาตัวไปเช่นกัน”
“หา อะไรน่ะ! ”
“จริงเหรอ”
“ไม่จริงมั๊ง”
“ฮือฮา ฮือฮา....”
เอาอีกแล้วครับแฟนคลับเริ่มอลเวงกันอีกครั้ง
“ขอเชิญคุณ Wave คุณ Win คุณ Yoo คุณมันจุ และน้องอาร์ม ขึ้นมาชี้แจงบนเวทีครับ” และแล้วบุคคลทั้งห้าคนก็ขึ้นไปยืนเรียงรายกันบนหน้าเวที
“เรื่องทั้งหมดเป็นความจริงครับ ผมเห็น FFO พาพี่แกะดำขึ้นเฮลิคอปเตอร์หนีไป” Wave สารภาพเสียงอ่อยๆ
“ก็เพราะความเจ้าชู้ของคุณน่ะสิ ถ้าไม่หลงเสน่ห์ FFO ป่านนี้คงช่วยพี่แกะออกมาได้แล้ว” Yoo บ่นขึ้นมาดังๆ
“ต๊าย นอกใจชั้นรึไงย่ะ ฮึ แบบนี้ความสัมพันธ์ของเราสิ้นสุดกันแค่นี้” Win บ่นน้อยอกน้อยใจ
“ผะ ผมผิดไปแล้วคร๊าบ อย่าถึงกับตัดสวาทขาดใจกันเลยน่ะคร๊าบ Win จ๋า”
“เสียใจย่ะ ตอนนี้ชั้นมีที่หมายใหม่แล้วย่ะ” ว่าแล้ว Win ก็เข้าไปควงแขน มันจุ เอาดื้อๆ
“จริงหรือจ๊ะ เจ๊คนสวย งั้น มันจุ ขอทำหน้าที่อารักขา Win คนสวยต่อไปน่ะจ๊ะ”
สองหนุ่มต่างก็ก้อร้อต่อกระซิกกันเห็นๆ เล่นเอา Wave ถึงกับหน้าจ๋อยไปทีเดียว นี่แหละน่า เพราะความเจ้าชู้เป็นเหตุแท้ๆ (ไม่เป็นไรน่ะเดี๋ยวคนเขียนจะหาแฟนใหม่ให้ 55555+)
“นี่พวกพี่จะขึ้นมาชี้แจงเรื่องพี่แกะถูกลักพาตัวไป รึจะมาจีบกันต่อครับ” น้องอาร์มอดรนทนไม่ไหวถึงกับโพล่งขึ้น
“ใช่ๆ นั่นสิ แล้ว แกะขาว ล่ะเป็นใคร หน้าตาเขาเหมือนพี่แกะดำ ยังกะแกะเลย” อ้าว ก็เป็นแกะทั้งคู่นิครับ ถามได้ อิอิอิ
“ผมว่าเขาสองคนอาจจะหน้าตาเหมือนกัน โดยบังเอิญ รึไม่ก็อาจจะเป็น.....” ชายหนุ่มมาดเท่ห์ สวมแว่นตาทำให้ใบหน้าดูอ่อนเยาว์ แต่ทว่า บุคลิก น่าเชื่อถือ ประมาณ คุณหมอ หรือเภสัชกร อะไรประมาณนั้น เขาก้าวขึ้นมาบนเวทีเงียบๆ ก่อนจะออกความเห็นด้วยเสียงดังฟังชัด
“ขอแนะนำให้รู้จักกับคุณ Dark Wiser เภสัชกร ที่มีความสามารถพิเศษทางด้านโหราศาสตร์ ผู้มีสมองปราดเปรื่องและช่วยงานตำรวจมานับไม่ถ้วน” สารวัตร...ในนามเด็กบางแสนพูดขึ้น
“เอ๊ะ ก็หมอดูดีๆนี่เอง แล้วเกี่ยวอะไรกับเภสัชกรล่ะครับ” เสียงหนึ่งตะโกนถามขึ้น
“เอาล่ะ ยังไม่ต้องถามอะไรน่ะครับ ที่ผมเชิญเขามาในวันนี้ เพื่อแกะรอยหาที่อยู่ของทั้งสองลัทธิ และตามหาคุณแกะดำด้วย
“อุ๊ยต๊าย นึกว่าใครที่ไหน ก็หมอดูข้างสนามหลวง ที่มีเรื่องแย่งลูกค้ากันกับหมอดูท่านอื่นๆน่ะ จริงมั๊ยย่ะพวกหล่อน” กระเทยคนที่หนึ่งพูดขึ้น
“ชะ ใช่ ใช่จริงๆด้วย แต่ชั้นว่า คู่อริเขาก็อยู่ในงานนี้ด้วยน่ะเธอ” กระเทยคนที่สองพูด
“ต๊าย อกอีแป้นจะแตก คนๆนั้น ยืนอยู่ข้างๆชั้นนี่เอง ว๊าย...” กระเทยคนที่สามรีบเบี่ยงกายหลบ Riverunt แทบไม่ทัน ที่แหวกผู้คนไปที่หน้าเวที
“เป็นคุณจริงๆด้วย หนอย เพราะคุณคนเดียวที่ทำให้ ผมกระเด็นออกจากอาชีพ หมอดู” Riverunt ชี้หน้า Dark Wiser ด้วยความโกรธ
“อ้าวคุณ ตามกฏของสำนัก เมื่อสมาชิกท่านใดพึงใจ ในตัวลูกค้า และออกเหย้าออกเรือนไป ก็ถือว่าหมดสิทธิ ที่จะทำหน้าที่นี้ต่อไป จริงมั๊ยครับคุณภูมิใจเสนอ 55555+”
Riverunt จนแต้มท่าจะว่าไปก็เป็นเรื่องจริงของเขา ก็เราพึงพอใจในตัวพี่ภูมิใจเสนอ ที่เป็นลูกค้าของเรามานาน นี่นา ทว่าตอนนี้เราก็ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี ฐานะก็ออกจะร่ำรวย ไม่จำเป็นต้องบากหน้าไปเป็นหมอดูอีก ต่างจากศิษย์ำสำนักเดียวกันที่เขายังโสด และก้าวหน้าถึงกับช่วยเหลืองานราชการ อืม เอ แล้วเราจะไปโกรธเพื่อนทำไมว่ะเนี่ยะ
“อ้าว ที่แท้ก็เป็นศิษย์สำนักเดียวกันหรอกรึ ก็ดีน่ะ เราจะได้ช่วยเหลือกันอีกแรง สองหัวดีกว่าหัวเดียวน่ะครับ” เด็กบางแสนไกล่เกลี่ย จนทั้งสองคนเริ่มลงรอยกันในที่สุด
“ท่านครับ ทั้งสองลัทธินี้มีที่อยู่ไม่แน่นอน แต่มีข่าวลือว่า พวกเขาอยู่ที่เกาะแห่งใดแห่งหนึ่ง แต่พวกผมพยายามสืบเท่าไหร่ ก็หาไม่เจอครับ” Wave เอ่ยขึ้นหลังจากที่ทำใจเรื่องแฟนเก่าได้ อืม ตอนนี้ชักคิดถึง FFO ขึ้นมาแล้วสิ ...แต่เอ๊ะ นักบินก็หน้าตาหล่อสุดๆ เหมือนกัน น่าสนใจอยู่ไม่ใช่น้อย ส่วนเจ้ามือปืนน่ะรึ ดำเกินไป เห็นทีจะไม่จีบดีกว่า อิอิอิ
“นั่นน่ะสิ ผมเองก็จนปัญญา เรามาดูสิว่า หมอดูสองท่านจากสำนัก....จะช่วยอะไรพวกเราได้บ้าง
“ผมเคยนั่งทางใน เพ่งกระแสจิต ทำยังไงก็ไม่เจอภาพของลัทธิพวกนี้เลย บางทีถ้าได้กระแสจิตของคุณ Riverunt เข้ามาเสริมอีกแรง อาจจะพอมองเห็นน่ะครับ” Dark Wiser พยักหน้าเชิญชวนให้ลูกศิษย์ร่วมสำนัก เข้ามานั่งทำพิธี
จากนั้น ไฟในงานก็ถูกหรี่ลง บนเวทีตอนนี้ กลับกลายเป็น การเตรียมงานพิธี ดูหมอ มีทั้งด้ายสายสิญ เทียนไข ที่ถูกจุดอยู่รายรอบ ทำให้พิธีดูขลังยิ่งขึ้น อิอิอิ สองหนุ่มหมอดู ต่างนักขัดสมาธิ บริกรรมคาถา
“เฮ้ย ท่าน ผมลืมเอาลูกแก้วมา ท่านเอาติดตัวมาบ้างรึป่าว” Dark Wiser ลืมตาขึ้นเอ่ยถาม Riverunt ด้วยความตกใจ
“ตายล่ะ ผมก็ไม่ได้เอามา วิชาที่เรากำลังใช้อยู่นี่ ต้องมีลูกแก้วมาประกอบถึงจะมองเห็นภาพ”
“แล้วจะให้พวกเราทำยังไงล่ะ ให้ผมหาอุปกรณ์อื่นเสริมแทนดีมั๊ย” เด็กบางแสนเสนอความคิด
“ผมว่า หาอะไรก็ได้ที่เป็นวัตถุกลมๆ เท่าลูกบอลล์ได้ยิ่งดีครับ” หนึ่งในสองหมอดูตอบ
“อ้าว แฟนคลับท่านไหน มีลูกบอลล์ รึลูกโป่ง ช่วยหาให้ทีครับ”
“ฮือ ฮา ........” ไม่มีใครหาได้เลย แม้แต่คนเดียว ก็มางานเลี้ยงต้อนรับแกะดำ ใครจะเตรียมมาล่ะครับ หุ หุ
“อะ เ่อ่อ ผะ ผม มี ไอ้นี่ พอจะใช้การได้มั๊ยครับ ” นายกันชูวัตถุสิ่งหนึ่งขึ้นมา
“ถุงยาง!!!!!!” ทุกคนตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
“โป๊ก!” คนรู้ใจนายกันเขกหัวทันที
“นี่พกถุงยางทำไม คิดจะนอกใจเรอะ”
“อะ เอ่อ คะ คือ” นายกันไม่รู้จะแก้ตัวยังไงน่ะสิ อิอิ งานนี้เคลียร์กันเอาเองนะคร๊าบ
“เอาล่ะ เอาล่ะ เรื่องส่วนตัวเอาไว้คุยกันที่บ้านน่ะครับ เรามาช่วยเรื่องส่วนรวมกันก่อน” เด็กบางแสนเดินมารับถุงยางอนามัย จากนายกันที่หน้าเวที
“ท่านครับ วัตถุที่ท่านให้มาน่ะครับ จะขลังยิ่งขึ้นถ้ามันอยู่ในรูปร่างที่มันควรจะเป็นครับ” Riverunt เอ่ยขึ้น
“อะไรน่ะ นี่หมายความว่า จะเป่าเป็นลูกโป่งไม่ได้เลยหรือ”
“ไม่ได้ครับ อิอิ สารวัตรต้องเอาไปสวมใส่กับ อะ เอ่อ เจ้าหนูของสารวัตร แล้วรัดตรงโคนให้เรียบร้อยน่ะครับ ก่อนที่จะเอามาให้พวกเรา ฮ่ะ ฮ่ะ” Dark Wiser ขำสุดๆ
เด็กบางแสนทำท่าจะไม่ยอม และแฟนคลับไม่มีใครกล้าทำ เพราะกลัวว่าจะรู้ขนาดของเจ้าโลก อิอิอิ...ในที่สุดเด็กบางแสนก็เลยยอมจำนน เดินไปข้างหลังเวที
“คิกๆ ให้พวกหนูช่วยมั๊ยค๊ะ สารวัตร” กระเทยทั้งสามคนรีบวิ่งเสนอหน้าเข้ามาทันที (พอๆก่อน ประเดี๋ยวเรื่องจะยืดยาว เกิดไปมีอะไรกันอีก เรื่องคงไปไม่ถึงไหน อิอิอิ)
สักพักหนึ่ง สารวัตร หรือ เด็กบางแสน ก็ค่อยๆเดินเอามือไขว้หลังออกมาจากหลังเวที
“สารวัตรครับ เอาออกมาเถอะครับ เราจะได้เริ่มพิธีกันสะที”
สารวัตรค่อยๆยื่นถุงยางอนามัยที่สวมใส่มาแล้ว และรัดปากถุงมาเรียบร้อย หน้าแดงๆ ด้วยความอายโคตรๆ
ทุกคนต่างใจจดใจจ่อ ว่าของเด็กบางแสนจะแค่ไหนกันเชียว
“โอ้ โห ใหญ่จัง...” ทุกคนร้องขึ้นมาพร้อมกัน งานนี้เด็กบางแสนสงสัยถูกจองตัว หลังเลิกงาน อิอิอิ
ในที่สุด พิธีก็เริ่มขึ้นจนได้ จากลูกแ้ก้วทรงกลมกลับกลายเป็น ลูกโป่งถุงยางอนามัย ดูไม่จืดจริงๆ....
สองหนุ่มหมอดูต่างบริกรรมคาถากันอย่างขมักเขม้น
“โอม แกะดำ อยู่ที่ไหนจงปรากฏภาพให้ข้าเห็น ณ บัดนี้”
“เปรี้ยง! หลอดไฟขาดกระทันหัน พร้อมกับมีค้างคาวบินว่อนไปทั้งห้องโถง พร้อมกับภาพภูตผีจำนวนหนึ่ง อยู่ในลูกโป่งถุงยางอันนั้น
“ว๊าย ผะ ผีหลอก” ทุกคนร้องขึ้นมาอกสั่นขวัญแขวน
“ไม่ต้องตกใจ พวกนี้ไม่เป็นอันตรายอะไรหรอก” Riverunt บอกทุกคนให้อยู่ในความสงบ
“ทะ ทำไมน่ากลัวจัง บรื๋อ...”
“พวกนี้ เป็นพวกผีประจำบอร์ดน่ะ ก็พวกที่ชอบอ่านอย่างเดียว แล้วไม่เม้นท์ไงครับ อิอิ” Dark Wiser ฉลาดสมชื่อน่ะคร๊าบ 555555+
“เหรอ โล่งอกไปที” คราวนี้ทุกคนกลับมาอยู่ในความสงบอีกครั้ง
“ปอบผีฟ้า...เอย ” เฮ้ย นี่คาถาสำนักไหนเนี่ยะ ขลังขนาดเรียกปอบผีฟ้ามาในงานด้วยรึ
“ผมว่า เราไม่ต้องท่องคาถาเดิมแล้วล่ะ ประเดี๋ยว ผีแห่กันมาจะยุ่งกันใหญ่” ว่าแล้วสองหมอดูก็เริ่มท่องคาถาบทใหม่
และแล้วภาพเกาะ เกาะหนึ่งก็ปรากฏขึ้น บนลูกโป่งถุงยาง น่ะแหละ 55555+
“เฮ้ย นี่ มะมัน เกาะ คะอวยพิศดารนี่”
“แหมๆ รูปร่างเหมือนกับลูกโป่งเปี๊ยบเลย อิอิ” หมอดูทั้งสองนั่งหลับตาบริกรรมคาถาต่อไป
ในที่สุด ภาพแกะดำ กำลังนอนสลบสไล อยู่ที่แท่นหิน บูชายัญ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้สติสตังอะไรเลย
“เฮ้ย นั่นพี่แกะจริงๆนี่ เออ หน้าคล้ายๆแกะขาวเลยเนาะ”
“แต่พี่แกะตัวดำกว่านิดหนึ่ง”
“ฮือ ฮา......”
“พี่แกะเป็นอะไร ใครทำร้ายพี่แกะ”
“รู้สึกจะโดนพิษ” Dark Wiser ลืมตาขึ้น วิชาเภสัชกรก็เอามาใช้ในงานนี่แหละคร๊าบ หุ หุ
“เจ้าของพิษ เป็นถึงเจ้าแม่เกาะดอกทอง นามว่า Golden Flower” Riverunt เอ่ยขึ้นเรียบๆ
“พิษอะไร” เด็กบางแสนถามขึ้นด้วยความร้อนรน
“พิษสตอ”
“สตอนี่น่ะ” เด็กบางแสนงง เพราะเขาชอบกินผักสะตออยู่เป็นชีวิตจิตใจ ไม่น่ามีพิษสงอะไร
“เปล่าไม่ใช่ สตอที่เอาไว้ทำกับข้าว”
“อ้าว แล้วสตออะไร” ทุกคนต่างเข้ามารายล้อมและรอคำตอบ และแล้วหมอดูหนุ่มเภสัชกร ก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงดังฟังชัดว่า
“พิษ สตอ...บอ...แหล ไง”
